Podróż poślubna dookoła świata? Dlaczego nie!

Szalony panieński i kawalerski, niekończące się przygotowania i formalności, w końcu długo wyczekiwany ślub i wesele – ostatni miesiąc był dość zwariowanym okresem w naszym życiu.

Zanim jednak powiedzieliśmy sobie sakramentalne „tak”, Rostek, jak nakazuje śląska tradycja, musiał mnie „wykupić”, żebym w ogóle wyszła z domu. Próbował koszem pieczarek (których szczerze nienawidzę – taki to mój mąż śmieszek), kartami kredytowymi, portfelem, przekupstwem (czyli prezentami dla świadkowej i starościny, u których mnie wykupywał), w końcu podarował mi bilet dookoła świata – jak mogłam mu się oprzeć?

A więc… większość (bo znajomi i rodzina) już zna nasze plany, a tych, którzy nie wiedzą informujemy – 22 września wyruszamy z plecakami w najdłuższą podróż w naszym życiu, którą górnolotnie można nazwać PODRÓŻĄ POŚLUBNĄ DOOKOŁA ŚWIATA.

Skłamalibyśmy, gdybyśmy powiedzieli, że jesteśmy krejzolami, którzy jadą bez planu – bo plan w głowie jest – solidnie przemyślany i przygotowywany przez kilka miesięcy. Zmieniał się średnio raz na miesiąc, a jego pierwotna wersja nie ma nic wspólnego z obecną. I tak oto po prawie roku dyskusji, czytaniu przewodników i blogów powstała obecna trasa naszej podróży.

Zaczynamy, a jakże! w Bangkoku, do którego jakieś 3 miesiące temu kupiliśmy tzw. one way ticket. Tajlandię przemierzymy z naszym kolegą Piotrkiem (który już nie był tak szalony i kupił bilet powrotny do Polski) – zabawimy się trochę na Khao San Road, przemierzymy dżunglę, powspinamy się na Railay i odwiedzimy jakąś wysepkę by po 10 dniach rozstać się i ruszyć już samotnie w stronę Malezji.

Odwiedzimy dzikie Boreno, poszukamy Łowców Głów, napijemy się herbaty w Cameron Highlands, zjemy kaczkę w Georgetown, odwiedzimy orangutany i spenetrujemy kilka jaskiń.  Stamtąd już niedaleko na Filipiny, gdzie czekać nas będą rekiny, snorkeling, trekkingi przez pola ryżowe Luzonu, rajskie wysepki, Palawan, urocze tarsiery, Czekoladowe Wzgórza oraz długo wyczekiwana Kalinga.

W Indonezji zasiedzimy się w dżunglach Sumatry, przejedziemy skuterem Bali, odwiedzimy plemiona na Sumbie, przemierzymy Bailem Valley w Papui, zobaczymy wschód słońca nad Bromo, uratujemy żółwie na Gili i zahaczymy o wschód Flores.

Gdy już przekroczymy równik udamy się na koniec świata – do pięknej i dzikiej Nowej Zelandii. Podróżując samochodem, który na jakiś czas stanie się naszym domem, przybijemy piątkę foce wylegującej się na wybrzeżu, przejdziemy Tangariro Alpine Pass, zrobimy sobie selfie z Mount Cook,  zatańczymy na lodowcu Fox Glacier i popływamy w Jeziorze Rotoiti.

Z okien samolotu pomachamy Hobbitom i przeniesiemy się do Ameryki Środkowej – pobawimy się z wyjcami na Belize, nie damy się okraść w Hondurasie, zjedziemy na desce z wulkanu w Nikaragui i pomożemy zwierzętom w Gwatemali.

Duża dawka tequili w Meksyku zaprawi nas przed dalszą podróżą – zanurkujemy w poukrywanych Cenotach, zatańczymy na rynku w miasteczku Oaxaca, odwiedzimy prekolumbijskie miasteczka majów i popodglądamy flamingi na Rio Lagartos.

Z Meksyku już niedaleka droga do USA, a skoro już zostawiliśmy 500 zł za wizę w Amerykańskiej Ambasadzie to w Mieście Aniołów zaopatrzymy się w używany samochód, którym przemierzymy słynne Road 66, zajrzymy w dół Kanionu Colorado, wespniemy się na jedno z drzew w Parku Narodowym Sekwoi, przemierzymy pieszo Yellowstone, pobędziemy hippisami w San Francisco i odnowimy śluby w Las Vegas.

Gdy już przytłoczy nas amerykański klimat ruszymy w stronę Kanady, przez British Columbia i Yukon docierając na Alaskę, by stanąć oko w oko niedźwiedziem.

Tak wygląda plan na dzień dzisiejszy, ALE jak to z planami bywa lubią się zmieniać.
Bilet mamy tylko jeden (do Bangkoku), a w trakcie możemy się gdzieś zasiedzieć lub spotkać kogoś kto nakręci nas na jakiś inny kraj i zmianę trasy.
I to jest najpiękniejszy urok tej podróży – nic nie jest pewne!

EDIT:
Po 4 miesiącach podróży nasz plan całkowicie się posypał – i dobrze!
Przestaliśmy jeździć według ustalonego wcześniej schematu, a zaczęliśmy „chłonąć” dane miejsca. Tak oto przeszliśmy z plecakiem kawałek Himalajów, lecieliśmy paralotnią nad Nepalem, odbyliśmy wolontariat w szkole w slumsach, przejechaliśmy samochodem wschodnią część Borneo, odwiedziliśmy ludzi żyjących na głębokich wodach, wylądowaliśmy w Zachodniej Australii, w której przez ponad miesiąc mieszkaliśmy w samochodzie.
Zobaczyliśmy wioski na Fidżi oraz malutką prawie-bezludną wyspę. Wstąpiliśmy do Salwadoru, a do domu wracaliśmy z Kostaryki prze Panamę i Nowy Jork.

Jak widać nie warto planować, bo to życie pisze najciekawsze historie