Sycylijskie miasteczka – nasz subiektywny ranking.

Pewnego dnia stworzyliśmy sobie ‚listę marzeń’ czyli spis miejsc, atrakcji, regionów na świecie, które chcielibyśmy odwiedzić, zobaczyć, dotknąć.

Jeden z punktów brzmiał „poczuć klimat Sycylii”.

-ee poczuć klimat Sycylii? – spytała nasza paryska koleżanka

Jadąc na wyspę wyobrażaliśmy sobie, że prócz przepięknych widoków ( które nas baaaardzo pozytywnie zaskoczyły) będziemy mogli odwiedzić malutkie, klimatyczne miasteczka, wsie. Miejsca te pełne będą siedzących na gankach starszych kobiet, mężczyzn rozgrywających partyjkę brydża przy kraciastych stołach, rybaków, którzy swoje zdobycze sprzedają od razu po wyłowieniu swoim klientom, biegających dzieci krzyczących po włosku i kochanych babuszek przygotowujących na balkonach prawdziwy makaron.
Tak, może wymagaliśmy za wiele, może naoglądaliśmy się za dużo filmów, ale z takim nastawieniem jechaliśmy na tą włoską wyspę.

Jakież było nasze zdziwienie gdy kobiet na ganku nie było, mężczyźni grali w karty chyba w zaciszu swoich mieszkań, makaronu nikt nie lepił, a świeżej ryby nie uraczyliśmy w żadnej miejscowości.
Może nie dotarliśmy w odpowiednie miejsca, a może nie ma czegoś takiego jak „Sycylijski klimat według Rostków?”

Jeżdżąc samochodem, starając się jak najbardziej zjeżdżać z utartych szlaków odwiedziliśmy kilka miejscowości. Odwiedzając, poznając, zwiedzając, w naszych głowach powstał nasz bardzo subiektywny ranking sycylijskich miast.

Palermo to chyba najbardziej nudna, bezpłciowa „stolica” w jakiej dane było nam być. Sam wjazd do niej zajął nam więcej niż faktyczne przebywanie w nim.
Staraliśmy się jak mogliśmy. Z głównego deptaku uciekaliśmy wgłąb malutkich uliczek i placyków. Nic nas jednak w mieście nie zachwyciło. Stolica pełna była grup turystycznych, czerwonych autobusów bez dachów, które w godzinę pozwoliły przybyszowi zwiedzić miasto, drogich sklepów i kafejek. W mieście brak było jakiegokolwiek włoskiego klimatu i po chwili byliśmy już bardzo tym miejscem zmęczeni.
Jeśli ktoś nie ma za dużo czasu dla Sycylii spokojnie może odpuścić sobie tą „atrakcję”.

To kolejne „mało sycylijskie miasto” jakie dane było nam odwiedzić. Deptak przypominający krakowską Floriańską, pospolita Katedra, mały palmowy park. Z balkonów nie zwisają sterty prania, po uliczkach nie jeżdżą skutery, a jedynym akcentem przypominającym nam, że jesteśmy na Sycylii jest niewielki, bardzo klimatyczny targ, na którym kupić można przeróżne przyprawy, mięsa, sery, owoce i warzywa.

Miasteczko wydało nam się bardzo przeciętne. Może to duża ilość zachwytów, ohów i ahów jakie przeczytaliśmy o nim w Internecie spowodowała, że spodziewaliśmy się czegoś więcej.
Cefalu rozrosło się koło normańskiej katedry z XII wieku. Zewsząd widać morze, czuć świeży powiew wiatru. Co krok knajpka, mały sklepik, plac z ławeczkami. Godzinami można snuć się po miasteczku przyglądając się pięknej architekturze.

Wąskie ulice rozplanowano regularnie, jest tam wiele kościołów, a dzielnica rybacka przy piaszczystym nabrzeżu pod ogromną skałą jest symbolem miasta.

Odstraszyły nas jednak ceny. Wypiłam więc tanie wino na plaży z widokiem na miasteczko i uciekliśmy stamtąd jak najszybciej!

Enna zaciekawia. Nazywana pępkiem Sycylii, znajdująca się prawie na samym środku wyspy, jest troszkę miastem – widmo. Byliśmy w niej z 4 godziny i dane było nam ją zobaczyć tylko kilka razy kiedy mgła i chmury lekko opadały lub się rozpraszały. Miejscowość jest miastem widoków i leży pośród licznych wzgórz i już z daleka robi imponujące wrażenie.
Swoją trasę po Sycylii warto rozplanować sobie tak, by być tu chociaż przejazdem popodziwiać średniowieczną, kolorową zabudowę.

Trapani było pierwszym Sycylijskim miasteczkiem, które odwiedziliśmy i może dlatego, że nie mieliśmy porównania z innymi miastami – spodobało nam się. Cudowny zapach świeżego prania roznoszący się po miasteczku, klimatyczne zaułki i malutkie dziedzińce z pochowanymi kapliczkami, kolorowe, wystrojone donicami okiennice i praktycznie całkowity brak turystów. Wszystko to spowodowało, że czuliśmy się tam jakbyśmy trafili do miasteczka, którego nikt wcześniej nie odkrył, a przecież znajduje się ono przy samym lotnisku!

Najbardziej spodobał nam się maleńki placyk, zaraz przy kamienistej plaży, na którym powyrzucane były kolorowe łodzie, swoje miejsce miała tam malutka kapliczka, biegały psy, a grupka starszych włochów urządziła sobie spotkanie towarzyskie.

Na miejsce 3, łapiąc się przy okazji na podium , trafia Taormina, wspaniałe miasteczko we wschodniej części wyspy. Miasto rozrosło się na schodzących wprost do morza zboczach gór zajmując je od podstawy do samych szczytów. Miejscowość  zwrócona w stronę morza czarowała między innymi Goethego, Iwaszkiewicza i Gałczyńskiego. Taormina posiada jedną z najpiękniejszych linii brzegowych, przy których znajduje się kilka uroczych plaż czego przykładem może być Isola Bella. Długa na 320 metrów i szeroka na 180 metrów.  Centralną część wysypy zajmuje pałac Borromeuszów oraz otaczające go ogrody. Wyspa ta w przeszłości była zamieszkiwana, obecnie stoi bezludna.

Nie będziemy się tutaj rozwodzić nad dobytkiem architektonicznym, którego Taorminie na pewno nie brakuje. Jest tu wszystko to co kochamy – wspaniałe zaułki,  ścieżki, strome schodki, tarasy widokowe, małe, kamienne, osamotnione kościółki, stare studnie, malutkie ogródki.
Jest tu też wszystko czego nienawidzimy – masa turystów i wygórowane ceny, które przerażą najbogatszego przybysza.
Mimo wszystko warto tutaj zawitać w drodze z lub do pobliskiej Etny. A fakt, że jedliśmy tutaj pyszne lody z domowych wyrobów o smaku serka ricotta potęguje uczucie do tego miasteczka!

Oj Erice, niebiańskie Erice! Można wjechać tu kolejką, wejść pieszo lub tak jak my udać się do miasteczka samochodem po krętych serpentynach. Erice to perełka Sycylii. Gustaw Herling Grudziński napisał o niej: „Nigdzie może na Sycylii nie panuje tak głęboka cisza. Ludzie, nawet gdy wychodzą z domów, poruszają się jakby na palcach, ocierają się o mury i szybko znikają.”

Sprawia one wrażenie odizolowanego od świata. Podczas naszego pobytu spotkaliśmy tutaj tylko jedną starszą parę. Miasteczko zdawało się być obumarłe, wręcz o mistycznej atmosferze.

Tutaj czas płynie inaczej, jakby wolniej..

Ciekawostką miasteczka jest zagadkowa chmura, która zawsze wisi nad wzgórzem San Giulianoo i to dzięki niej w mieście panuje szczególny mikroklimat. Podczas naszego pobytu pogoda zmieniała się jak w kalejdoskopie.

Miasteczko jest także idealne dla każdego kto lubi zwiedzać obiekty sakralne. Na niewielkim obszarze starówki znajduje się kilkanaście kościołów, kapliczek, świątyń, krzyżów oraz figur Matki Boskiej.

Warto wspomnieć o pięknej sztuce, którą odnaleźć możemy gankach domów. Sycylijskie wyroby, donice, wazy, talerze i ceramiki podziwiać możemy na każdym rogu.

Erice to tak naprawdę miasto zwierząt. Jest ich tutaj chyba więcej niż samych mieszkańców. Podziel się z kotem swoim cannoli, a psu nie żałuj kawałka szynki!

Miejsce pierwsze jednogłośnie zajmują wszystkie górskie miasteczka, wioski i miejscowości, które mijaliśmy po drodze, a których nazw nawet nie znamy.
Miejsca te położone są wśród pięknych gajów oliwnych i obrośniętych gór, nad przepaściami pod którymi rozciągają się wspaniałe doliny i pasą się stada owiec. Większość miasteczek ma charakter  średniowieczny i nie zmieniło się od stuleci. Kamienne domki z małymi oknami, ubite najczęściej w jedną kupę schodzą w dół stoków. Dachy obłożone są tutaj luźnymi dachówkami. Wąskie uliczki, puste zaułki, schody, bramy, opuszczone kościoły. Przez niektóre miejscowości ledwo da się przejechać. Nikt nie jest tu przyzwyczajony do odwiedzin turystów to i ceny są o wiele niższe ustawione pod mieszkańców, a nie bogatych zagranicznych przybyszów.

Przed domkami siedzą na krzesłach starsi panowie, od rana do wieczora. Nie rozmawiają ze sobą. Często budziliśmy spore poruszenie wjeżdżając z impetem w ich ciche życie. W polu pracują młodsi nosząc wielkie kosze na ramieniu. Machają nam dzieci. A potem wyjeżdżamy z miasteczka i pewno ich życie znów wraca do normy..
To tutaj odnaleźliśmy naszą Sycylię!

A jaki jest Wasz Sycylijski ranking ? : )