„Niech to się już skończy, błagam” – mówię do Rostka, w duszy przyrzekając sobie, że już nigdy więcej nie pójdę w góry. Mój oddech jest płytki, ledwo łapię powietrze i czuję jakbym miała tylko połowę płuc. Mój plecak waży chyba…
„Niech to się już skończy, błagam” – mówię do Rostka, w duszy przyrzekając sobie, że już nigdy więcej nie pójdę w góry. Mój oddech jest płytki, ledwo łapię powietrze i czuję jakbym miała tylko połowę płuc. Mój plecak waży chyba…